Home sweet home?

--There is an English translation below--

Het is zes maanden geleden dat ik uit Nederland ben vertrokken. Ik heb al weer de helft van mijn tijd als vrijwilliger gehad. Het leek een goed moment om terug te kijken naar wat er gebeurd en veranderd is. Een van de dingen die ik me realiseerde toen ik dat deed wil ik graag met jullie delen.

Toen ik naar Hongarije ging wilde ik onder andere (vooral aan de Hongaren) laten zien dat west Europa niet beter is dan oost Europa. Ik wist dat veel mensen naar landen zoals Nederland verhuizen in de hoop dat alles dan beter zal worden. Ook ken ik veel mensen die, als ik vertel dat ik uit Nederland kom, verwachten dat mijn leven perfect is. Een van de redenen dat ik dat wilde veranderen is dat ik denk dat Hongarije een heel mooi en bijzonder land is. Het is misschien niet zo rijk en ontwikkeld als bijvoorbeeld Nederland, maar het heeft een rijke cultuur en veel dingen dat wij Nederlanders verloren hebben. Bovendien was ik van mening dat het Hongarije niet zou helpen als iedereen het land zou verlaten en dat de mensen daarom beter kunnen blijven.

Dus ja, ik kwam hier een probeerde de mensen uit te leggen dat waar ik vandaan kom niet alles beter is. Maar er was één probleem: de armoede.

Één van de vrijwilligers van ÖDE woont in een heel arm deel van Hongarije. Een deel waar dorpen geen elektriciteit en water hebben. Ik heb er verhalen over gehoord maar ben er zelf nog niet geweest. Maar in februari heb ik een beetje meer van de armoede kunnen zien toen ik op bezoek was bij de ouders van Dániel. Samen met zijn moeder, een dominee, ben ik op bezoek geweest bij een familie in hun dorp. Vanaf het moment dat we het huis ingingen was het voor mij duidelijk dat ze niet veel bezaten. De keuken was vrijwel leeg. Rond de tafel stonden twee speel kinderstoeltjes en slechts één gewone stoel. Vanaf mijn plaats op een van de kleinere stoeltjes kon ik een blik in de slaapkamer werpen. Gezien het aantal bedden was het duidelijk dat de kamer met het hele gezin gedeeld werd. Ondertussen vertelde de vrouw ons over haar zorgen. Over hoe ze niet wist hoe ze haar kinderen eten moest geven en dat ze daarom maar extra water in de soep deed om te zorgen dat iedereen in elk geval iets te eten had.

Ik wist dat deze armoede bestaat. Ik wist dat de armoede nog veel erger kan zijn. Veel Hongaren leven in armoede en ook een wandeling door Budapest maakt duidelijk hoeveel daklozen er zijn. Maar toen ik dit gezin zag en hun verhaal hoorde kon ik niets meer zeggen. Hoe kan ik, een Nederlands meisje met alles wat ze nodig heeft, aan deze mensen vertellen dat ze niet uit Hongarije zouden moeten gaan. Als ik deze armoede en angst voor honger niet ken, hoe kan ik ze dan vertellen hoe mooi Hongarije is? Hoe kan ik zeggen dat ze moeten blijven om hun land op te bouwen? Om de mooie cultuur en mensen te bewaren maar het land van de armoede te bevrijden. Wie ben ik om te zeggen dat ze moeten blijven voor hun land in plaats voor zichzelf op zoek te gaan naar een goed leven.

De armoede is niet het enige probleem en staat ook niet op zichzelf. Ook de huidige politiek is voor velen een reden om te vertrekken. Daarnaast heeft ook de politiek de afgelopen twintig jaar ‘bewezen’ dat ze de situatie niet beter zal maken. Hierdoor en ook door het lange communistische verleden is een negatieve houding en een gebrek aan toekomstbeeld ontstaan.



--English--

HOME SWEET HOME?

It has been six months since I left the Netherlands, which means I have already completed half of my voluntary year. It seemed a good time to reflect on what has happened and changed. I would like to share something I realised while doing this.

When I went to Hungary, one of the things I wanted to do was to show that west Europe is not better than east Europe. I knew that many people move to countries like the Netherlands, hoping that everything will be better. And I also know many people expect my life to be perfect when I tell them that I come from the Netherlands. One reason that I wanted to change this is because I think Hungary is a beautiful country. It might not be as rich and developed as, for example, the Netherlands, but it has a rich culture and there are many things there that the we, the Dutch, have lost. Besides that, I thought that it wouldn’t help Hungary if everybody left the country. Therefore, I thought that people should stay.

So yes, I came here and tried to explain that not everything is better where I come from. However, there was one problem: the poverty.

One of the of ÖDE volunteers lives in a very poor part of Hungary – a part where villages don’t have electricity and water. I have heard stories about it, but I have not yet been there myself. But in February I did get to see a bit more of the poverty when I visited Dániel's parents. Together with his mother, who is a pastor, I visited a family in their village. From the moment we entered the house it was clear that they didn’t own much. The kitchen was almost empty. And around the table stood two small children’s chairs and only one normal chair. From my place on one of the smaller chairs I could look into the bedroom. From the number of beds, I could see it was shared by the whole family. In the meantime the woman told us about her worries. How she didn’t know how to feed her children. How she put more water in the soup to ensure that everybody would at least have something.

I knew that this poverty existed. I knew it could be even worse. Many Hungarians are very poor and a walk through Budapest shows that there are many homeless people. Yet, when I saw this poverty, I could no longer say anything. How can I, a Dutch girl with everything I might need, tell those people not to leave Hungary? If I have never known this poverty, this fear of hunger, how can I tell them that Hungary is a beautiful country? How can I say that they should stay to build their country up? To keep the beautiful people and culture but also release Hungary from poverty. Who am I to tell them to stay for their country instead of trying to find a good life for themselves?

Poverty is not the only problem, nor is it a problem that stands alone. For many, the current political situation is also a reason to leave. Further, the politicians of the past twenty years have ‘proven’ that they won’t make the situation better. Out of the long communistic, a negative attitude and a lack of vision has developed.